Ένας τόπος προσανατολισμένος έτσι ώστε να είναι αθέατος από τους περιπλέοντες περιηγητές.
Ένας τόπος διαφορετικός, ένας τόπος που όλα δείχνουν ότι είναι άμεσα συνυφασμένος με την αρχαία μυθολογία…. αυτό θα το δούμε και θα το αναλύσουμε σε μια άλλη ανάρτηση μας.
Ας έρθουμε όμως στην σχετικά κοντινή ιστορία αυτού του κόλπου.
Ο Κρυφός έχει χαρτογραφηθεί και αποτυπωθεί από τον καπετάνιο Jean Joseph Allezard ήδη από το 1804.
Σε έναν πάπυρο έχει αποτυπώσει ανάμεσα σε αλλά και την περιοχή του Κρυφού, γράφοντας στην μητρική του γλώσσα «Puit ou lon fait l eau», που με μια απλοϊκή μετάφραση σημαίνει ότι εκεί υπήρχε ένα πηγάδι νερού. Με άλλα λόγια υπήρχε και υπάρχει ένας υδροφορέας εκμεταλλευσιμου πόσιμου νερού.
Πράγματι η λέξη Κρυφός βρήκε την σημασία της, τον Νοέμβριο του 1943 όταν οι γερμανοί πιλότοι με τα υδροπλάνα τους αποβίβασαν Γερμανούς στρατιώτες σε ένα μέρος που ήταν αθέατο από τις ιταλικές πυροβολαρχίες, προσθαλάσσωσαν εκεί τα υδροπλάνα τους, πήραν τους τραυματίες και άφησαν εν μέσω μάχης στους συναδέλφους τους πολεμικό υλικό.
Προφανώς οι Ερινύες, αυτές οι χθόνιες θεότητες, κυνήγησαν και τιμώρησαν στον τόπο αυτόν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της ηθικής και φυσικής τάξης των πραγμάτων….. Αυτόν τον συγκεκριμένο τόπο, τον αποκάλεσε ο φίλος ψαράς που μας μετέφερε κατά την επιστροφή μας ως Ερινύες, μάλλον πίστευε ότι το όνομα αυτό η περιοχή το πήρε από τις πολλές συκιές που υπάρχουν σε εκείνο το σεληνιακό τοπίο.
Η μεγάλη έκπληξη για τον καθένα από εμάς σαν βρεθεί εκεί, είναι η τεραστία φυσική σπήλια που ξεκινά και βρέχεται από θάλασσα και καταλήγει σε ένα μεγάλο βάθος. Πρώτη μου φορά είδα τόσα χρώματα να χορεύουν καθώς οι ηλιαχτίδες τρύπωναν στην σπηλιά και φώτιζαν τόσο τα νερά, όσο και τα πετρώματα! Χρώματα που δυσκολεύομαι να περιγράψω! Σ’ αυτήν την σπηλιά πρέπει να ζούσε η θνητή Μέδουσα, κόρη του Φόρκη και της Κητούς…. Κάποια άλλη φορά θα σας πω την ιστορία της, μιας και δειλά- δειλά (ακόμα και σήμερα) οι ψαράδες μας ψελλίζουν το όνομα της… ως Γοργώ…. καταλαβαίνω ότι σας κούρασα και σταματώ εδώ …..
Σας ευχαριστώ και υπόσχομαι σε μια άλλη ανάρτηση μου, να σας πω για τα καμώματα αυτής της Μέδουσας, που το όνομα της ήταν Γοργώ !!…
Και κάτι ακόμα….από αυτήν την περιοχή τα μαστόρια έπαιρναν τις κοκκινόασπρες πέτρες και έκτισαν το 1927 τον πύργο του αειμνήστου Μπελενη, καθώς και το 1933 την εκκλησία της Αγ. Μαρίνας ….
