Μια Ιστορία Ανδρείας, Απώλειας και Μνήμης
Σύντομο Βιογραφικό του Υποπλοίαρχου Άλλαν Φίπς (01/10/1915 – 16/11/1943)
Ο Υποπλοίαρχος Άλλαν Φίπς του Βασιλικού Ναυτικού γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1915 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ήταν γιος του Αξιότιμου Sir Eric Clare Edmund Phipps και της Frances Phipps. Ο πατέρας του υπηρέτησε ως Βρετανός Πρέσβης στο Παρίσι και στο Βερολίνο, θέτοντας ένα διακεκριμένο παράδειγμα για τον νεαρό Άλλαν, ο οποίος αργότερα θα υπηρετούσε τη χώρα του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1940, ο Άλλαν γνώρισε τη μελλοντική του σύζυγο, Veronica Nell Fraser, όταν εκείνη επέστρεψε στο Λονδίνο μετά τις σπουδές της. Έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα, περνώντας κάθε βράδυ μαζί για μια εβδομάδα. Στο τέλος αυτής της εβδομάδας, ο Άλλαν της έκανε πρόταση γάμου σε ένα παγκάκι στο Regent’s Park. Το ζευγάρι παντρεύτηκε δύο εβδομάδες αργότερα και σύντομα απέκτησαν μια κόρη, τη Suki Paravicini, και στη συνέχεια έναν γιο, τον Jeremy Julian Joseph Phipps. Δυστυχώς, λόγω των ναυτικών καθηκόντων του Άλλαν, βρισκόταν συχνά μακριά στη θάλασσα.
Ως αξιωματικός σημάτων και τηλεπικοινωνιών στο H.M.S. Faulknor (H62), το ηγετικό πλοίο της μοίρας που κατασκευάστηκε για τα αντιτορπιλικά κλάσης F του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, ο Άλλαν διαδραμάτισε ζωτικό ρόλο κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων.
Περισσότερα για τη δράση του H.M.S. Faulknor στα Δωδεκάνησα εδώ.
Τις νύχτες 12/13 και 13/14 Νοεμβρίου 1943, το Faulknor, μαζί με το αντιτορπιλικό Beaufort και το ελληνικό πλοίο Pindos, περιπολούσε τα νερά γύρω από τη Λέρο, αναζητώντας γερμανικά μεταγωγικά πλοία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Υποπλοίαρχος Φίπς εθελοντής να αποβιβαστεί για να βοηθήσει στις ναυτικές και στρατιωτικές επικοινωνίες κατά την εκκένωση των βρετανικών στρατευμάτων, καθώς το νησί βρισκόταν υπό επίθεση από γερμανικές δυνάμεις. Τοποθετήθηκε στο λόφο Meraviglia, όπου βρίσκονταν η ιταλική πυροβολαρχία PL 127 και τα βρετανικά αρχηγία.
Στην τελευταία ημέρα της μάχης, στις 16 Νοεμβρίου 1943, περίπου στις 08:30, ξεκίνησε μια κοινή ιταλο-βρετανική άμυνα από τον λόφο Μεραβίλια καθώς οι γερμανικές δυνάμεις επιτέθηκαν στο πυροβόλο Νο. 4. Ο Ιταλός αξιωματικός πυροβολικού, λοχαγός Werther Cacciatori, διοικητής της πυροβολαρχίας PL 127, ζήτησε βοήθεια και ενισχύθηκε από τον Allan Phipps και τον λοχαγό Ramsay.
Μετά από σφοδρές μάχες, ο υπολοχαγός Phipps σκοτώθηκε τραγικά, ενώ ο λοχαγός Cacciatori τραυματίστηκε σοβαρά. Πιστεύεται ότι ο Phipps πυροβολήθηκε μεταξύ 10:00 και 17:00, υποφέροντας από θανάσιμα τραύματα στον λαιμό και το στήθος. Έπεσε κοντά στο προπέτασμα, με τη θυσία του να αποτελεί σύμβολο της απρόβλεπτης και συχνά σκληρής φύσης του πολέμου.
Ο λοχαγός Cacciatori αργότερα θυμήθηκε το συγκλονιστικό περιστατικό: το πυροβολικό και οι αεροπορικές επιθέσεις είχαν αποδεκατίσει τις δυνάμεις του, αφήνοντας μόνο μια χούφτα Βρετανούς και Ιταλούς στρατιώτες να συνεχίσουν την άμυνα. Ακόμη και αφού εξάντλησαν τα πυρομαχικά τους, συνέχισαν να πολεμούν με αυτόματα όπλα και σώμα με σώμα μάχες, τελικά ανακαταλαμβάνοντας τη θέση τους. Ο ίδιος ο Cacciatori τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά συνέχισε να ηγείται και να μάχεται, παρακινούμενος από τη μνήμη των πεσόντων συντρόφων του, συμπεριλαμβανομένου του Phipps.
Η μάχη άφησε βαθιά εντύπωση στους επιζώντες στρατιώτες. Ο Πιέτρο Καβετζάλε, ένας Ιταλός ναύτης που πολέμησε γενναία στο πλευρό του Cacciatori, βρέθηκε αργότερα από μια ιταλική ομάδα ταφής κάτω από το σώμα ενός Γερμανού στρατιώτη, με τη ξιφολόγχη του καρφωμένη στο στήθος του εχθρού—μια απόδειξη της σφοδρής μάχης σώμα με σώμα που χαρακτήρισε τη σύγκρουση.
Ο υπολοχαγός Phipps προτάθηκε μεταθανάτια για παράσημο από τον υποπλοίαρχο L.F. Ramseyer για την ανδρεία του κατά τη διάρκεια της μάχης. Εξετάστηκε για την απονομή του Σταυρού της Βικτώριας, αλλά τελικά τιμήθηκε με μεταθανάτια αναφορά στις εκθέσεις, λόγω της έλλειψης μαρτυριών αυτοπτών μαρτύρων.
Έξι μήνες μετά τη μάχη, το Ναυαρχείο ενημερώθηκε για τις συνθήκες γύρω από τον θάνατο του υπολοχαγού Phipps. Ένα λεπτομερές αναλυτικό υπόμνημα ακολούθησε τον Αύγουστο του 1945, επιβεβαιώνοντας τον θάνατό του σε δράση στις 16 Νοεμβρίου 1943. Η αναφορά τόνιζε την εξαιρετική του ανδρεία, σημειώνοντας ότι ο Phipps ηγήθηκε της επίθεσης σε μια θέση πυροβόλου, εκθέτοντας τον εαυτό του σε εχθρικά πυρά και ακόμη πετώντας πέτρες όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κρατήσει τη γραμμή.
Ο υπολοχαγός Allan Phipps ήταν ένας από τους λίγους αξιωματικούς του Βασιλικού Ναυτικού που πολέμησαν και πέθαναν στη Λέρο. Αναπαύεται πλέον στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο της Λέρου, όπου τιμάται στη θέση 3. C. 4.
Το 1946, η χήρα του, Βερόνικα Νελ Φρέιζερ, γνωρίστηκε με τον Sir Fitzroy Maclean μέσω του ξαδέλφου της, Ντέιβιντ Στέρλινγκ, ιδρυτή των Βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων SAS. Ο Maclean, που ενέπνευσε τον χαρακτήρα του James Bond του Ίαν Φλέμινγκ, έζησε μια εξίσου περιπετειώδη ζωή. Η Βερόνικα και ο Fitzroy μοιράστηκαν έναν ευτυχισμένο γάμο γεμάτο αξιοσημείωτες εμπειρίες, μετακομίζοντας αρχικά στο Lancashire και αργότερα στα Υψίπεδα της Σκωτίας.
Το 1993, η Βερόνικα επισκέφθηκε τη Λέρο για να δει τη σήραγγα του στρατηγείου στο λόφο Μεροβίγλι, όπου ο Άλαν είχε πολεμήσει και σκοτωθεί. Με αγάπη χάιδεψε τα βραχώδη τοιχώματα στο εσωτερικό της σήραγγας, ελπίζοντας να βρει κάποιο μήνυμα που είχε αφήσει ο αείμνηστος σύζυγός της.
Η Ανάκτηση του Κουμπιού του Βασιλικού Ναυτικού από τη Στολή του Phipps
Κατά τη διάρκεια επιτόπιων ερευνών στον λόφο Μεροβίγλι τον Οκτώβριο του 2011, οι ερευνητές Ανδρέας Γαλανός και Άντονι Ρότζερς ανακάλυψαν ένα κουμπί από μπρούτζο του Βασιλικού Ναυτικού, σχεδόν σε αρίστη κατάσταση, κοντά σε μια σπηλιά κάτω από τη θέση πυροβόλου Νο. 4. Δεδομένου ότι ο Άλαν Phipps ήταν ο μόνος ναυτικός αξιωματικός που πολέμησε στη Λέρο, θεωρήθηκε ότι το κουμπί ανήκε σε αυτόν. Η θέση της ανακάλυψης ταίριαζε τέλεια με μια φωτογραφία των πεδινών τάφων από τη συλλογή του Ρότζερς, δημοσιευμένη στο βιβλίο του “Swastika Over the Aegean.” Το κουμπί επιστράφηκε αργότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο και παραδόθηκε στον γιο του Άλαν Phipps, Υποστράτηγο Jeremy Phipps.
Η Επίσκεψη του Υποστράτηγου Jeremy Phipps
Ο Jeremy Julian Joseph Phipps, γεννημένος στις 30 Ιουνίου 1942, ήταν γιος του Allan Phipps και της Veronica. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η Veronica ξαναπαντρεύτηκε τον Συνταγματάρχη Fitzroy Maclean. Ο Jeremy φοίτησε στο Ampleforth και παρακολούθησε τη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Sandhurst. Το 1960 διορίστηκε στους Queen’s Own Hussars, υπηρετώντας αργότερα στη Στρατιωτική Μοίρα B του 22 SAS και παίζοντας ρόλο στην Πολιορκία της Πρεσβείας του Ιράν το 1980.
Ο Jeremy ανέλαβε τη διοίκηση του τάγματός του, ηγήθηκε της 11ης Θωρακισμένης Ταξιαρχίας και υπηρέτησε ως Διευθυντής του SAS από το 1989 έως το 1992. Στη συνέχεια, έγινε Ανώτερος Βρετανός Αξιωματικός Δανεικής Υπηρεσίας στο Ομάν πριν συνταξιοδοτηθεί για να ενταχθεί στην Control Risks και αργότερα να υπηρετήσει ως Υπεύθυνος Ασφαλείας στο Jockey Club.
Τον Οκτώβριο του 2019, ο Υποστράτηγος Jeremy Phipps επισκέφθηκε τη Λέρο και ξεναγήθηκε στον λόφο Μεραβίγλι, τον τόπο όπου είχε σκοτωθεί ο πατέρας του κατά τη διάρκεια της μάχης τον Νοέμβριο του 1943.
Η ιστορία του υπολοχαγού Allan Phipps είναι μια συγκινητική υπενθύμιση της ανδρείας και των θυσιών που έγιναν κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, μια κληρονομιά που συνεχίζει η οικογένειά του και θυμούνται όσοι συνεχίζουν να τιμούν τη μνήμη του.
Επιπλέον Ανάγνωση:
- “Swastika Over the Aegean” (2013), από τον Anthony Rogers.
- “Churchill’s Folly: Leros and the Aegean, the Last Great British Defeat of the Second World War” (2003), από τον Anthony Rogers.
- “Η Τρέλα του Τσώρτσιλ: Λέρος και Αιγαίο, Η Τελευταία Μεγάλη Βρετανική Ήττα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου” (2003), από τον Anthony Rogers.
