Καστέλι, ένας τόπος άγνωστος, ένας τόπος που οι μόνοι κάτοικοι είναι τα αιγοπρόβατα, οι άτυχοι αλυσοδεμένοι σκύλοι και οι λίγοι βοσκοί που περιφέρονται ανεξέλεγκτα με τα κοπάδια τους από βουνό σε βουνό. Εκεί μακριά, ένα βουνό ξεχωριστό, ένα βουνό που όμοιο του δεν υπάρχει άλλο. Ένας τόπος ιερός, ένας τόπος άξιος θαυμασμού.
Καστέλι, έτσι αναφέρεται σε έναν Ιταλικό χάρτη. Έτσι το είχε αναφέρει και ο αείμνηστος φίλος Γιώργος. Ένα όνομα που προφανώς προέρχεται από το λατινικό castellum που σημαίνει κάστρο, παρατηρητήριο. Πράγματι στην κορυφή αυτού του βουνού θα νιώσεις και θα δεις αλλά πράγματα, άλλες εικόνες.
Εκεί ψηλά υπάρχουν τα θεμέλια ενός τεράστιου κυκλικού κτίσματος! Υπάρχουν ακόμα τα απομεινάρια ενός παρατηρητηρίου που ακριβώς δίπλα του περνά ένα ρήγμα που μέσα από τα σπλάχνα του βγαίνει ζεστός αέρας με υδρατμούς, πράγμα που μπορείς να καταλάβεις στο πρόσωπο σου όταν σκύψεις και δεις το ατέλειωτο βάθος του.
Ένα ρήγμα που σφύζει από ζωή. Μέσα και γύρω του υπάρχει άφθονη χλόη, φτέρες και άλλα φυτά τα οποία ζουν σε ζεστό και υγρό χώρο. Το ρήγμα αυτό αναφέρεται στον χάρτη του F. PIACENZA το 1688!
Καστέλι… από την κορυφή αυτού του λόφου βλέπεις τα πάντα! Ένα ξεχωριστό μέρος, κυκλωμένο από αρχαίους ναούς, αρχαία κτίσματα που σε προκαλούν να κάνεις την απλή ερώτηση… Θα ενδιαφερθεί ποτέ κανένας για αυτόν τον τόπο; Πότε θα αναδειχτούν όλα αυτά τα μνημεία, που από μέρα σε μέρα καταστρέφονται στον βωμό της ανικανότητας αλλά και της αδιαφορίας;
Πάντα πίστευα ότι οι αρχές αυτού του τόπου κάτι θα έκαναν, κάτι θα ρωτούσαν, κάτι θα έλεγαν. Εξάλλου το θρονί που τους δίνει αυτός ο λαός έχει και υποχρεώσεις που τους επιβάλουν να ενδιαφέρονται και να εργάζονται για αυτόν τον τόπο.
Ας είναι.. εγώ θα συνεχίσω να ταξιδεύω σ’ αυτόν τον τόπο! Σε έναν τόπο γεμάτο ιστορία! Σε έναν τόπο που δεν θα σταματήσω ποτέ να γράφω ότι είναι ένα ιερό νησί.
