Επιλέγουμε τον τόπο που γεννηθήκαμε; Επιλέγουμε τις ρίζες μας; Όχι, αλλά μπορούμε να ορίσουμε σε ποιον τόπο θέλουμε να αλληλεπιδρούμε και για ποιον τόπο να νοιαζόμαστε. Μεγάλωσα σε ένα μέρος δίπλα στη θάλασσα, κοντά στηνΑθήνα. Η θάλασσα αποτυπώθηκε μέσα μου σαν παρηγοριά, έμπνευση καιελευθερία. Ήρθε καιρός που έχασα τις ιδιότητες της από μέσα μου.
Τις ξαναβρήκα ολοζώντανες στην αλμύρα του νησιού της Λέρου. Στάθηκε κάλεσμα, τούτη ηδωδεκανήσια κόρη, από την πρώτη ματιά. Φίλη καλή με σύστησε με το νησί καιτους δικούς της ανθρώπους. Σύντομα έγινε ετήσιος προορισμός για μένα τούτη ηφιλοξενία. Πάνε 24 χρόνια που την αγάπησα. Τα τελευταία 8 χρόνια διατηρώ τηνεπαφή μου μαζί της ολοένα και στενότερη μοιράζοντας σε μηνιαία βάση τηνδιαμονή μου στην Αθήνα μα και στο νησί.Η Λέρος είναι ένας τόπος μικρός μα τόσο γενναιόδωρος.
Σαν ένα μικρό απλόσπιτάκι όπου οι οικοδεσπότες του θα σε φιλέψουν ό,τι έχει ο οίκος τους μεαπλοχεριά και αγάπη. Αυτός ο τόπος “ο μικρός ο μέγας*” με μαθαίνει ναξαναδοκιμάζω τη ζωή μου από την αρχή. Σύντομες καθημερινές κουβεντούλεςστην αγορά, ο αιγαιοπελαγίτης ουρανός να στεγάζει το απέραντο ως εμπειρία,χαμηλά βουνά που στέκουν δίπλα στο ανθρώπινο και μια θάλασσα που όλοσυνομιλεί με τον άνεμο και φτιάχνει αφηγήσεις… Κι εγώ να τριγυρνώ με έναηλεκτρικό ποδήλατο στην ωραιότητά του.Στη Λέρο δεν χρειάζεται να διανύσεις κάποια απόσταση για να ξεχυθείς στηνομορφιά. Υπάρχει ολόγυρα και δίπλα σου! Για μένα η Λέρος δεν είναι έναςπροορισμός διακοπών. Είναι η μάνα που όσο κι αν κάποτε πόνεσε διατηρεί τηνγλυκιά και αρχέγονη αγκαλιά της.
Η Λέρος προσφέρεται με ανοιχτωσιά στους φιλοξενούμενους της μα δίχως τυμπανοκρουσίες, δίχως λαμπιόνια και βεγγαλικά.Διατηρεί με υπομονή τη σεμνή της χάρη. Η Λέρος έχει μια κρυφή αντοχή στοπέρασμα του χρόνου. Δεν βιάζεται να αλλάξει. Δεν μας ξεγελά. Δεν ζητάει να μας κατακτήσει. Μας αφήνει να νομίσουμε πως την γνωρίσαμε μα κάθε τόσο, τούτος οτόσο μικρούλης τόπος, ορίζει νέες συγκινήσεις για μας, νέες πληροφορίες, ένανέο βλέμμα να γεύεσαι τη μέρα σου. Η Λέρος, ωστόσο, είναι ένα νησάκι ήσυχο,ειρηνικό.
Τα ήπια βουνά της, το γαλάζιο που επικρατεί τριγύρω της και το άπλετο φως της την μετατρέπουν σε έναν πνευματικά θεραπευτικό προορισμό. Η Λέρος με μαθαίνει να ανακαλύπτω την απλότητά μου και να δίνω σημασία σε ανεπαίσθητες, μα ιδιαίτερες, λεπτομέρειες. Ένα λουλουδάκι που άνθισε. Ένα ηλιοβασίλεμα που μέλωσε τον ουρανό. Κατσίκια που βόσκουν όπου περπατείς.Μια αγελάδα ή ένα άλογο έξω από την αυλή σου. Φρέσκα αυγά από τη γειτόνισσα. Μυρωδιά από πικραμύγδαλο και οι καρέκλες των καφενείων που μένουν πάντα έξω. Προχθές κοίταζα έναν γλάρο που έπαιζε με τα κύματα σε μια μικρή προβλήτα,στην Αγία Μαρίνα. Τον κοιτούσα μέσα από το παράθυρο του σπιτιού μου.Χοροπηδούσε σε κάθε ανασήκωμα του νερού με ετοιμότητα, μοναχός.
Γέμισε τη μέρα μου χαρά η ανέμελη του αυτάρκεια. Έτσι πορεύομαι σε τούτο το νησί.Βιώνοντας την ποίηση στις αισθήσεις μου, σαν έναν περίπατο ευλογημένο.
